Duchowość Wspólnoty opiera się na tradycji duchowej syryjsko-maronickiej, która ma korzenie w starożytnej eremickiej tradycji chrześcijańskiego monastycyzmu. Kościół maronicki, będący częścią Kościoła katolickiego obrządku wschodniego, zachowuje pełną komunię z Kościołem rzymskokatolickim i uznaje autorytet papieża.
Głównym celem chrześcijańskiej doskonałości jest naśladowanie Chrystusa jako wzoru i dążenie do upodobnienia się do Niego, aby ostatecznie osiągnąć jedność z Ojcem w Duchu Świętym. Życie Świętego Szarbela Machlufa jest wzorem dla członków Wspólnoty. Uczy on, że świętość osiąga się poprzez pełne oddanie Bogu w codziennym życiu z Chrystusem, w braterskiej wspólnocie, sumiennym wykonywaniu pracy oraz przestrzeganiu zasad ewangelicznych, zgodnie z własnym stanem życia.
Eucharystia odgrywa centralną rolę w życiu członków Wspólnoty jako źródło i szczyt życia duchowego. Dlatego też starają się oni codziennie uczestniczyć w Eucharystii i/lub adoracji Najświętszego Sakramentu, jeśli to możliwe. Członkowie Wspólnoty utrzymują łączność z parafią, gdzie formują się duchowo i angażują się w modlitwę, ewangelizację i działalność apostolską.
Dążąc do autentycznego życia ewangelicznego w zgodzie ze swoim stanem i powołaniem oraz będąc świadomi potrzeby stałego nawracania się, często korzystają z sakramentu pokuty, czasem także poprzez stałe kierownictwo duchowe. Pragnienie życia duchowością maronicką, w której Święty Szarbel osiągnął świętość, członkowie Wspólnoty wyrażają poprzez przyjęcie szkaplerza Świętego Szarbela, który symbolizuje istotę duchowości Wspólnoty.
Dom Modlitwy Świętego Szarbela jest głęboko zakorzeniony w duchowości libańsko-maronickiej, będącej częścią większego Kościoła katolickiego. To miejsce, gdzie ludzie zbliżają się do Boga poprzez modlitwę i naśladowanie życia Chrystusa. W centrum naszej praktyki duchowej znajduje się idea, że świętość polega na oddaniu się Bogu w codziennym życiu, życiu w braterskiej wspólnocie, sumiennym wykonywaniu pracy oraz przestrzeganiu zasad ewangelicznych.
Nasi członkowie inspirują się życiem św. Szarbela Makhloufa i dążą do tego, aby stać się bardziej podobnymi do Chrystusa. To osiągają poprzez regularne uczestnictwo w Eucharystii, modlitwę, angażowanie się w życie parafialne oraz nawracanie się i przyjmowanie sakramentu pokuty. W naszych Domy Modlitwy otwarte są dla wszystkich, którzy pragną do nas dołączyć i podzielić się naszą wiarą. Ważne jest, aby te Domy były miejscem modlitwy, jedności z Bogiem i wsparcia duchowego, co sprawia, że nasza duchowość staje się cennym darem dla Kościoła.
Duchowość w Domach Modlitwy Wspólnoty Świętego Szarbela
Dom Modlitwy Świętego Szarbela jest miejscem, gdzie ludzie spotykają się, aby modlić się i zbliżać do Boga. To miejsce ma korzenie w duchowości libańsko-maronickiej, która jest zakorzeniona w starożytnym chrześcijańskim monastycyzmie. Kościół maronicki jest częścią większego Kościoła katolickiego i jest z nim w pełnej komunii, a także uznaje autorytet papieża.
W naszym Domu Modlitwy kładziemy nacisk na to, że Chrystus jest naszym przykładem do naśladowania. Pragniemy naśladować Jego życie i stać się bardziej podobnymi do Niego, abyśmy ostatecznie mogli być blisko Boga.
Nasi członkowie czerpią inspirację z życia św. Szarbela Makhloufa, który naucza nas, że świętość polega na oddaniu się Bogu w codziennym życiu, razem z Chrystusem, w braterskiej wspólnocie, w sumiennym wykonywaniu swojej pracy i przestrzeganiu zasad ewangelicznych zgodnie z naszym stanem życia.
Nasza główna praktyka duchowa to uczestnictwo w Eucharystii i modlitwa. Staramy się uczestniczyć w Eucharystii codziennie, a także oddawać cześć Najświętszemu Sakramentowi, ile to możliwe. Jesteśmy związani z naszymi parafiami, gdzie uczymy się i angażujemy w modlitwę, ewangelizację i działalność apostolską. Dla nas ważne jest również regularne nawracanie się i przyjmowanie sakramentu pokuty. To pomaga nam rozwijać naszą duchowość. Chcemy żyć duchowością maronicką, więc często przyjmujemy szkaplerz św. Szarbela, który jest symbolem naszej duchowości.
Dom Modlitwy Świętego Szarbela to miejsce, gdzie praktykujemy naszą wiarę. Obejmuje to różne modlitwy i czytanie Pisma Świętego. Nasze spotkania modlitewne są otwarte dla wszystkich, którzy chcą do nas dołączyć.
Każdy Dom Modlitwy ma swojego opiekuna, który pomaga w naszej formacji duchowej. Chcemy, aby te Domy były miejscem modlitwy i jedności z Bogiem.
Tylko te Domy Modlitwy, które są uznane przez Wspólnotę, mogą używać nazwy „Dom Modlitwy Świętego Szarbela”. Nasze Domy nie prowadzą działalności gospodarczej – głównym celem jest modlitwa, pokuta i jedność z Bogiem. Nasza duchowość jest cennym darem dla Kościoła.
Zgodnie z Artykułem 17, Domy Modlitwy Świętego Szarbela
- Domy Modlitwy Świętego Szarbela, są owocem modlitewno-apostolskiego działania Wspólnoty, która gromadzi wiernych świeckich i duchownych pragnących pogłębić swoją relację z Bogiem poprzez nabożeństwo do Świętego Szarbela.
- Każdy wierny, który pragnie pogłębiać swoją więź z Bogiem, poznając życie i duchowość Świętego Szarbela oraz innych świętych z Libanu, i posiada szczerą intencję służenia Bogu naśladując cnoty libańskiego mnicha, może się zwrócić do Moderatora Krajowego o ustanowienie Domu Modlitwy Świętego Szarbela.
- Domy Modlitwy Świętego Szarbela muszą składać się z co najmniej 3 osób tworzących jeden Dom Modlitwy.
- Domy Modlitwy Świętego Szarbela są tworzone na mocy dekretu zatwierdzonego przez Moderatora Krajowego, po zasięgnięciu opinii moderatora diecezjalnego lub opiekuna diecezjalnego i działają na podstawie niniejszego statutu oraz własnego regulaminu zatwierdzonego przez Radę Moderatorów.
- Dekret ustanawiający nowy Dom Modlitwy Świętego Szarbela, ze względu na charakter jego posługi i misję, jaką podejmuje w Kościele, powinien być publicznie ogłoszony w parafii, w której zostanie ustanowiony. Sposób ogłoszenia dekretu pozostaje w gestii proboszcza parafii.
- Ustanowienie Domu modlitwy Świętego Szarbela wiąże się równocześnie z uczestnictwem we Wspólnocie jako członka formalnego.
- Dom Modlitwy Świętego Szarbela to miejsce modlitwy, które ma promieniować apostolską gorliwością. Uczestniczy w nim przynajmniej jedna osoba, która zobowiązuje się do trwania na modlitwie w wybranym przez siebie dniu tygodnia, zgodnie z programem Wspólnoty. Na spotkanie modlitewne należy zapraszać wszystkich chcących w nich uczestniczyć.
- Dom modlitwy Świętego Szarbela może być utworzony w domu rodzinnym, parafialnym lub zakonnym (za zgodą przełożonego).
- Zewnętrznym znakiem przynależności do Domu Modlitwy Świętego Szarbela jest zatwierdzony obraz świętego Szarbela, który członkowie otrzymują od Moderatora Krajowego wraz z modlitewnikiem i odznaką. Do modlitwy należy przygotować krzyż, obraz lub figurę Matki Bożej, Pismo Święte, wodę święconą oraz świecę lub lampkę oliwną.
- Do obowiązkowego programu Domu Modlitwy Świętego Szarbela należą:
- hymn o Świętym Szarbelu;
- różaniec (jedna cząstka);
- litania do Świętego Szarbela;
- lektura jednego rozdziału z Pisma Świętego;
- koronka do Bożego Miłosierdzia;
- modlitwa o błogosławieństwo dla domu i wszystkich członków Wspólnoty;
- modlitwa za Kościół obrządku maronickiego oraz za Liban.
- Opieką formacyjną nad Domami Modlitwy Świętego Szarbela na terenie danego Oddziału pełni Moderator Diecezjalny.
- Dla dobrego funkcjonowania, Moderator Krajowy lub Moderator Diecezjalny może się zwrócić do kapłanów przy parafii, gdzie zostały ustanowione Domy Modlitwy Świętego Szarbela o pełnienie opieki duszpasterskiej.
- Tylko Domy Modlitwy Świętego Szarbela ustanowione dekretem Moderatora Krajowego, mają prawo używać w swojej nazwie sformułowanie: Dom Modlitwy Świętego Szarbela.
- Zabronione jest Domom Modlitwy Świętego Szarbela prowadzenie działalności gospodarczej w imieniu Wspólnoty lub we własnym imieniu. Jej centralnym aspektem, inspirowanym osobą Świętego Szarbela, jest wewnętrzne skupienie i zjednoczenie z Bogiem poprzez modlitwę, ascezę i pokutę. Praktyka tej duchowości liturgicznej jest żywym skarbem dla Kościoła, który nieustannie pielgrzymuje do Królestwa Ojca. Kościół jest ubogacony tymi modlitwami, a jego duchowe i ludzkie doświadczenie staje się bogatsze poprzez praktykowanie swojej duchowości.